Een opera van miljonairs

Woensdag kom ik al hardlopend in een zeer chique en dure wijk in het noorden van Shanghai en kijk mijn ogen uit. In de avond schiet ik met duizelingwekkende snelheid de lucht in naar bijna 500 meter en zie letterlijk sterretjes. Donderdag doe ik nog wat boodschappen, ding verschrikkelijk af en ga in de avond naar een Chinese opera.

Het alweer zeer zonnig en koel: ideaal om te gaan hardlopen. Vanuit mijn hotel loop ik in noordelijke richting langs een brede uitvalsweg van het centrum. Af en toe moet ik nog een druk kruispunt over, maar na een kilometer of 4 wordt het rustiger. Op de kaart heb ik gezien dat er een groot park zou moeten zijn. Dat klopt: alleen, het is een park met overal splinternieuwe luxe appartementen. Deze zijn alleen met een hek met pilaren zo dik als een auto omheind. Bij de poorten lopen steevast enkele bewakers zich te vervelen. Ik waan me in een dure buitenwijk van een Amerikaanse stad.

Na een kilometer of 10 bereik ik het einde van deze oase van rust. Want rustig is het er: brede wegen, een wandelpad met prachtige stenen, een fietspad. Overal is aan gedacht, alleen er is bijna niemand! In het enige café drink ik (voor 4 euro) een kopje cappuccino en kom te weten de appartementen rond het half miljoen (euro!) gaan, tenminste voor het 'instapmodel'.

Shanghai heeft enkele honderdduizenden miljonairs (euro's). Hoe kan dat? Nou, heel simpel: ze zijn daar in China met z'n allen bezig met een piramidespel dat de huizenmarkt heet. De gemiddelde huurprijs van een appartement in de stad is meer dan 500 euro per maand, terwijl het gemiddelde inkomen 740 euro is. Die miljonairs hebben allemaal 'vastgoed' in hun bezit of zijn in deze business rijk geworden. Ik zou het wel weten: verkopen! Het is een kwestie van tijd voordat deze bubbel barst, ik gok op 2016.

In de avond neem ik de metro naar Pudong, het ultramodern financiele centrum van Shanghai (en China). Het is na 1990 uit de grond gestampt en huisvest het op 1 na hoogste gebouw (in aanbouw 632 meter) en het op 2 na hoogste gebouw (492 m) in de wereld. In die laatste mag je voor 150 Yuan (20 euri) met een lift naar het spectaculaire observatiedek. Dat zit op de 100e verdieping en toornt nog 3 verdiepingen boven de eigenlijke top uit. Het uitzicht is werkelijk fenomenaal. Overal om je heen kijk je de diepte in: wolkenkrabbers aan de overkant van de rivier worden speelgoedgebouwtjes.

Donderdag koop ik maatje 47 bij een vriendelijke Chinese reus (zie foto) en daarna geniet ik in de avond van een Chinese opera. Ik versta er natuurlijk niets van, maar dat deert niet, de uitdrukkingen op de gezichten spreken boekdelen. Het is een kleurrijk geheel met af en toe stevig gejengel, maar dan wel van het zuivere soort. Alles onder begeleiding van een compleet orkest. Ik heb genoten!

Morgen neem ik een supersnelle trein naar Nanjing en zaterdag ga ik mijn twee pakken die ik op maat heb laten maken ophalen. Zaterdag komt dan ook mijn laatste verhaal op deze site (van deze trip!)