Mix van gevoelens en gesteldheid

Vandaag was anders dan anders. De berichten uit Nederland beginnen tot me door te dringen dat mijn opa van 93 in zijn allerlaatste levensfase is beland. Verder ontwikkelt het kuchje van gisteren zich tot een mix van keel- en hoofdpijn en een zwakkere staat van mijn lichaam. Toch sla ik het 'achtste;  wereldwonder gade: een leger uit klei opgetrokken soldaten van meer dan 2000 jaar oud, het zogenaamde Terracottaleger.

Een lokale bus brengt me vanaf het treinstation in 50 minuten in Litong waar in 1974 een (nu rijke) boer tijdens het graven van een waterput een bijzondere vondst deed. Hij ondenkte een aantal soldaten en vermoedde al snel dat ze niet van gisteren zijn. Verder opgravingen in de jaren die volgen laten nog ruim 9000 figuren boven komen. Allemaal 1.70 meter hoog en allemaal met een apart gezicht, kleding en schoeisel.

Keizer Qin Shi Huangdi heerst van maar 7 jaar in de 3e eeuw voor Christus, maar vond het toch nodig zijn tombe goed te beschermen. Dat is inderdaad gelukt tot in de 20e eeuw! Ik laat me dit keer overhalen om een 'guide' te nemen. Mijn algehele lichamelijke zwakheid doet me dit besluiten. Ik heb geen zin om alles zelf te gaan zoeken, wat overigens best moeilijk is. Je krijgt namelijk in China overal een kaartje als je betaald om binnen te komen, maar plattegrond met route, ho maar. Li Jian leidt me rond en vermeld me wetenswaardigheden. Ze oefent ook direct haar Engels, wat natuurlijk goed van pas kan komen. Ik les uit dat een wiel in het Engels niet een 'whale' is, maar een ; 'wheel' . Enige oefening in het uitspreken van de ie levert resultaat op.

In de bus terug naar Xian wordt mijn brakheid er niet minder op en eenmaal in mijn hotel aangekomen ga ik gestrekt voor een uurtje. Een paracetamolletje helpt en zet me er toe later in de middag de stad nog te gaan verkennen. Hier wordt ik trouwens wel vaker aangestaard of 'besproken' in groepjes mensen (meestal meisjes, hihi). De Pizzahut heeft verrassende gerechten waar ik tijdens het avondeten gretig gebruik van maak. Ik drink zelfs mijn eerste alcohol: een heerlijk mengsel van karamel en Baileys.

De middagzon voelt overigens best warm aan, ondanks dat het maar 4 graden boven nul is. We zitten hier op dezelfde breedtegraad als het noorden van Marokko.

Mijn opa in Noord-Holland van 93 heeft een hersenbloeding gehad en gaat zijn laatste tijd in. De laatste maanden gingen het al minder. Gelukkig heb ik hem in augustus nog met mijn broer bezocht in Sint Pancras. Hij was toen nog heel helder en we hebben toen zelfs nog een fles wijn leeggedronken en een pak gevulde koeken soldaat gemaakt.

Morgen ga ik in Pingyao diep het oude China in. Omdat de treinen vol zitten pak ik een vliegtuig (de afstanden zijn hier immens) en een lokale boemel. Dit weekend ga ik dan naar mijn laatste standplaats: Shanghai.