Siberia

In de ochtend neem ik een kijkje bij de Siberische tijgers. Ik kom er zelfs een ligar (wat is dat?) tegen. Het sneeuwrijke landschap maakt het plaatje surrealistisch. In de middag zit ik eventjjes in het nieuwste speeltje van de burgemeester van Harbin: een kabelbaan over 1000 meter brede rivier. Bij schemering vlieg ik weer naar mijn nieuwe bestemming in bijna het precieze midden van China: Xi’an.

De dag begint weer gezellig met een volle eetzaal met Russisch als voertaal. Het ontbijt is gratis, maar erbarmelijk. Ik hou het maar bij wat groente en soep. De (hete) sinasappelsap laat ik maar staan. Er is overigens niets romantisch aan dit hotel met de naam ‘Romantic’. De kamers zijn voortreffelijk, maar zodra je je deur uitloopt lijkt het net of je in gorzelig 1-sterren hotelletje ergens in de woestijn bent.

Een taxiritje van 15 km (31 Yuan) brengt me bij het reservaat voor de Siberische tijger. Het is het grootste ter wereld, maar met z’n 2x2 km in mijn ogen toch nog bescheiden. Ik ben vroeg, net na openingstijd om kwart over 9. We worden met een groepje toeristen (Russen, Chinezen, ik meen een Koreaan en ik) door het park geleid. De tijgers maken het naar hun zin bij 15 graden onder nul. De kou doet ze niets, maar zijn opvallend nieuwschierig. Te bedenken dat er toch elke dag tientallen bussen langsrijden valt het me op dat ze ons zeker een blik waardig achten. Misschien denken ze wel aan een lekker hapje! Daar komt het natuurlijk niet van, in de met tralies versterkte bus.

Het zijn echt prachtige beesten: de kleuren en de rust die uit hun ogen spreekt. Als de bus z’n rondje heeft gedaan (30 minuten) mogen we nog een stukje lopen, uiteraard veilig. Niet zo voor een stelletje kippen! Voor 80 Yuan kan je er eentje kopen en door een gat in de omheining naar buiten flikkeren. Mijn vermoeden komt uit: er is wel een Rus die dat leuk vindt. Het meisje (van 15 of zo) vindt het wel een beetje eng, maar oké, de kip vindt het nog veel enger en kakelt alsof het zijn laatste kakel is. Daar zit wel wat in want de tijgers kennen dit spelletje en zodra de kip door het gat naar beneden valt is er al eentje die het arme diertje te grazen heeft. Kansloos. Deze tijger moet nog wel eventjes een stukkie rennen door het landschap om enkele kapers op de kust van zich af te schudden. Dat lukt en dan begint hij (of zij) aan het heerlijke maaltje.

In oktober was Harbin trouwens ook in het nieuws vanwege de extreme smog. In de stad was het zicht toen nog maar 50 meter. Nu is het wel beter, maar ik begin sinds gisteren een vreemd kuchje te ontwikkelen. Mijn keel is ook wat dik en ik wijt het maar aan de smerige lucht hier in Harbin. Het is vandaag overigens weer lekker koud, pas in de namiddag stijgt het kwik naar -10 graden. De winter is hier trouwens vrij kort: vanaf maart komt de temperatuur al boven nul en in april en mei is het echt lente met al snel temperaturen boven de 20 graden. De zomers zijn hier zelfs uitgesproken warm en benouwd met overdag 28 graden en in de nacht 18 graden. Mijn advies: ga in de tweede helft van augustus of 1e helft van september. Het is dan niet al te warm meer, mooi groen vanwege de vele regen- en onweersbuien in de zomer en nog niet al te veel smog.

Na terugkomst geniet ik van een uitgebreide Chinese lunch: een soort filet van eendenborst met in een kerriesaus gestoomde groenten. Heerlijk! Zelfs de groene thee smaakt hier (thuis zou ik er niet over pijnzen om dat te drinken). Een taxirit door de buitenwijken van Harbin (die zich uitstrekken tot bijna 15 km buiten het centrum) brengt me op het vliegveld. Iedereen woont hier overigens in een flat. Ik heb nog geen gewoon vrijstaand huis gezien, laat staan rijtjewoningen. De flat zien er best smaakvol uit en zijn meestal tussen de 20 en 30 verdiepingen hoog.

Het vliegtuig van China Southern zit aardig vol, maar een glimlach helpt me aan een stoel met extra beenruimte ergens voor in het vliegtuig. Wat een mazzel zeg. Ik krijg zelfs nog te eten en drinken op deze vlucht van maarliefst drie en een half uur. En dan ben ik pas in het midden van China. Wel wind tegen vermoed ik.

Fijn trouwens dat je dit leest! Ik merk dat samenreizen eigenlijk heel prettig is, je deelt dan veel meer met elkaar. Je bent mijn reisgezel op de ontdekkingstocht door China. Van te voren dacht ik meer aanspraak te hebben, maar de Chinezen spreken gewoon nauwelijks Engels en medereizigers zijn of Rus of zijn er gewoon niet. Misschien verandert dat als ik naar warmere oorden vertrek later deze week. Ik hoop dat ik je morgen hier weer tref nadat ik een stelletje 2000 jaar oude soldaten heb gegroet.