Japanners & Chinezen?

Vandaag een kort verslag vanwege het late uur hier in China. De hele dag in Yanoda Tropical Park geweest. In de binnenlanden is een heuvelachtig gebied ingericht als park met een zeer gevarieerde fauna (flora niet gezien). Ik kom er achter dat Chinezen en Japanners elkaar echt niet liggen en in de avond kom ik na middernacht aan in de grootste stad van China: Shanghai.

Tijdens mijn uren durende wandeling (met de groep) kom ik in gesprek met een drietal Chinezen die goed Engels kunnen! Een stel medische studenten van de universiteit van Shenzhen (bij Hong Kong) en een moeder van een klein kind. Alleen op vakantie hier.

Wat ik al eerder van anderen hier begreep zit het gewoon niet lekker tussen de Chinezen en Japanners. Die laatste groep heeft nooit hun excuus aangeboden voor de inval in de jaren 30 en de vijandigheden in de 2e wereld oorlog. Verder vindt men hier dat de Japanners veel te oorlogszuchtig zijn, de Chinees wil wel sterk zijn, maar ook vredig. (Jin&Jang). De 'moeder' koopt zelf helemaal geen spullen uit Japan uit een principe. laatst heeft haar man nog een tandenborstel weggegooid die hij er achter kwam dat die uit Japan kwam. Volgens mij komt ook af en toe in het nieuws dat er ruzie is over minuscule eilandjes ergens in de Zuid-Chinese Zee.

In de avond vlieg ik in twee en half uur naar Shanghai. Helaas rijdt er geen metro meer, dus ik mag weer met de taxi. De chauffeur probeert bij aankomst in het hotel nog wat geld van me af te troggelen door gewoon te weinig wisselgeld te geven, dat probeert hij tot twee keer aan toe. Ja, ik kan dus wel rekenen. Of ik heb het niet zo getroffen met de taxichauffeurs of ze zijn gewoon allemaal zo. Vanaf de 10e etage van het hotel heb ik op enige afstand uitzicht op de skyline van deze miljoenenstad.

Morgen ga ik op koopjesjacht in de stad. Ik ga zelfs proberen me een pak aan te meten (nee, niet smeren).